فرار از تنصیف اموال، به اقداماتی گفته می‌شود که زوجین یا یکی از آنها برای جلوگیری از تقسیم اموال مشترک در صورت طلاق انجام می‌دهند.
تنصیف اموال، یکی از آثار طلاق در قانون مدنی ایران است. بر اساس این حکم، در صورت طلاق، اموالی که زوجین در طول زندگی مشترک به دست آورده‌اند، به صورت مساوی بین آنها تقسیم می‌شود.
روش های فرار از تنصیف اموال
فرار از تنصیف اموال، می‌تواند به اشکال مختلفی انجام شود. برخی از رایج‌ترین روش‌های فرار از تنصیف اموال عبارتند از:
- انتقال اموال به نام شخص ثالث: زوجین می‌توانند اموال خود را قبل از طلاق، به نام شخص ثالثی منتقل کنند. در این صورت، این اموال از شمول تنصیف اموال خارج می‌شوند.
- هبه یا بخشش اموال: زوجین می‌توانند اموال خود را قبل از طلاق، به صورت هدیه یا بخشش به شخص ثالثی منتقل کنند. در این صورت، این اموال نیز از شمول تنصیف اموال خارج می‌شوند.
- رهن یا وثیقه دادن اموال: زوجین می‌توانند اموال خود را قبل از طلاق، به عنوان رهن یا وثیقه در اختیار شخص ثالثی قرار دهند. در این صورت، این اموال از شمول تنصیف اموال خارج می‌شوند.
- افزایش بدهی‌های خود: زوجین می‌توانند قبل از طلاق، بدهی‌های خود را افزایش دهند. در این صورت، ارزش اموال آنها کاهش می‌یابد و در نتیجه، میزان اموال قابل تقسیم نیز کاهش می‌یابد.
در ادامه به بررسی برخی از نکات مهم در خصوص فرار از تنصیف اموال می‌پردازیم:
- یک اقدام غیرقانونی است. زوجین یا یکی از آنها نمی‌توانند با انجام اقداماتی غیرقانونی، از تقسیم اموال مشترک در صورت طلاق جلوگیری کنند.
- می‌تواند عواقب حقوقی سنگینی برای زوجین یا یکی از آنها داشته باشد. در صورتی که دادگاه فرار از تنصیف اموال را احراز کند، اقدام زوجین را باطل میکند و اموال را به صورت مساوی بین زوجین تقسیم میکند.
- زوجین یا یکی از آنها باید از تبعات حقوقی فرار از تنصیف اموال آگاه باشند. قبل از انجام هر اقدامی برای فرار از تنصیف اموال، باید از یک وکیل متخصص در امور خانواده کمک بگیرند.
شرایط تنصیف اموال عبارتند از:
- وجود نکاح دائم: تنصیف اموال، تنها در مورد نکاح دائم اعمال می‌شود و در مورد نکاح موقت، اعمال نمی‌شود.
- انحلال نکاح به هر دلیلی: تنصیف اموال، در صورت انحلال نکاح به هر دلیلی، اعمال می‌شود. طلاق، فوت یکی از زوجین، فسخ نکاح و ابطال نکاح، از جمله دلایل انحلال نکاح هستند.
- وجود اموال مشترک: تنصیف اموال، تنها در مورد اموال مشترک اعمال می‌شود و در مورد اموال شخصی زوجین، اعمال نمی‌شود.
- عدم وجود شرط مخالف در عقدنامه: زوجین می‌توانند در عقدنامه ازدواج خود، شرطی را ذکر کنند که بر اساس آن، اموال مشترک آنها در صورت طلاق، به صورت مساوی بین آنها تقسیم نشود. در این صورت، تنصیف اموال اعمال نمی‌شود.
اموال شخصی، به اموالی گفته می‌شود که زوجین قبل از ازدواج داشته‌اند یا بعد از ازدواج به صورت هدیه یا ارث به آنها رسیده است. این اموال از شمول تنصیف اموال خارج هستند.
مراحل تنصیف اموال
تنصیف اموال، در دو مرحله انجام می‌شود:
مرحله اول: تعیین اموال مشترک
در مرحله اول، باید اموال مشترک زوجین تعیین شود. اموال مشترک، به اموالی گفته می‌شود که زوجین در طول زندگی مشترک به دست آورده‌اند. این اموال می‌توانند به صورت نقدی، غیرنقدی، منقول یا غیرمنقول باشند.
برای تعیین اموال مشترک، زوجین می‌توانند با توافق یکدیگر، اموال مشترک خود را تعیین کنند. در صورتی که زوجین نتوانند با توافق یکدیگر، اموال مشترک خود را تعیین کنند، دادگاه با بررسی مدارک و شواهد، اموال مشترک زوجین را تعیین میکند.
مرحله دوم: تقسیم اموال مشترک
در مرحله دوم، اموال مشترک بین زوجین تقسیم می‌شود. تقسیم اموال مشترک به صورت مساوی انجام می‌شود. در صورتی که یکی از زوجین اقدام به فرار از تنصیف اموال کند، دادگاه اقدام زوجین را باطل میکند و اموال را به صورت مساوی بین زوجین تقسیم میکند.
تنصیف اموال، پس از صدور حکم طلاق، انجام می‌شود. در صورتی که زوجین در خصوص تقسیم اموال مشترک توافق داشته باشند، می‌توانند با مراجعه به دفترخانه اسناد رسمی، تقسیم اموال مشترک خود را به صورت رسمی ثبت کنند و اگر زوجین در خصوص تقسیم اموال مشترک توافق نداشته باشند، باید برای تقسیم اموال مشترک خود به دادگاه مراجعه کنند.
در صورتی که یکی از زوجین اقدام به فرار از تنصیف اموال کند، زوج دیگر می‌تواند برای ابطال این اقدامات به دادگاه مراجعه کند. دادگاه در صورت احراز فرار از تنصیف اموال، اقدام زوجین را باطل میکند و اموال را به صورت مساوی بین زوجین تقسیم میکند.
